Κάτι περίεργοι ηλεκτρονικοί θόρυβοι με ξύπνησαν από τον λήθαργο που κατά πάσα πιθανότητα είχα πέσει. Όταν άνοιξα τα μάτια μου όλα ήταν θολά, το κεφάλι μου πόναγε υπερβολικά και τα μάτια μου έτσουζαν. Μία διάφανη μεμβράνη εμπόδιζε την όραση μου και καθώς πήγα να σηκωθώ το κεφάλι μου χτύπησε πάνω της, υπέθεσα τότε πως αυτό μπροστά μου είναι κάποιο...
Ξυπνώ έχοντας μια αίσθηση ζεστασιάς σε όλο μου το κορμί. Πριν ακόμα ανοίξω τα μάτια αντιλαμβάνομαι μια αμυδρή φωτεινότητα στον χώρο. Ανοίγω τα μάτια και στρέφω το βλέμμα προς το παράθυρο. Όλη αυτή η θαλπωρή προέρχεται από το πρώτο φως του ανοιξιάτικου ήλιου. Οι παιχνιδιάρικες ακτίνες χορεύουν πάνω στις ζάρες τις κουρτίνας.
Το τραπέζι είχε στηθεί και στρωθεί, οι σερβιτόροι περίμεναν τους καλεσμένους και ο αρχηγός ετοίμαζε με αγωνία τον λόγο του. Τον έλουζε κρύος ιδρώτας μη τυχόν ανακαλύψει κανείς παρείσακτος τον τόπο συνάντησης, του είχε πάρει πολύ καιρό για να τον βρει.
Ωραίο πράγμα όμως δύσκολο να επιτευχθεί, τουλάχιστον σε ατομικό επίπεδο.
«Δε θα με σπάσεις όσο και αν προσπαθείς. Ακούς!»
Άκουσε ένα ουρλιαχτό και μπήκε μέσα. Την βρήκε να μουλιάζει στην μπανιέρα με ένα βλέμμα κενό. Κενό σαν βλέμμα πορσελάνινης κούκλας.
Μια ξαφνική ριπή ανέμου τον σήκωσε από το κρεβάτι του απότομα. Ο καιρός κατά την διάρκεια της νύχτας είχε αλλάξει προς το χειρότερο, μαύρα σύννεφα κάλυψαν τον ουρανό και παρ' όλο που ήταν πρωί έμοιαζε σαν νύχτα. Σηκώθηκε με ρίγη σε όλο του το κορμί και πήγε να κλείσει το παράθυρο. Ένιωθε αναστατωμένος και μπερδεμένος. Τους τελευταίους τρεις μήνες...
Καθόταν μελαγχολικός στην υγρή και κρύα γωνία του. Προσπαθούσε να βάλει μια σειρά στις τρομερές σκέψεις που ανέσυρε η μνήμη του. Θες από μια αβέβαιη αίσθηση ενοχής ή μιας παράξενη ανάγκης για λύτρωση. Ανάμεσα από τις μεταλλικές γρίλιες του μικρού παραθύρου μπορούσε να διακρίνει την μορφή της σε διάφορες μορφές. Καθώς η μέρα εναλλάσσονταν με την...
Τώρα τελευταία νιώθω όλο και πιο πολύ την ανάγκη να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Η αλήθεια είναι πως δε θα το έκανα, όμως αντιλαμβάνομαι πως οι ιστορίες που άκουγα από τον πατέρα μου έχουν κάποια βάση. Μέρες τώρα αισθάνομαι πως κάποιος με παρακολουθεί, μου έχει γίνει εμμονή, και στο κεφάλι μου στροβιλίζουν περίεργες εικόνες. Ο πατέρας μου την δεκαετία...
Λοιπόν και από το site μου πλέον θα μπορείτε να απολαμβάνετε τις ιστορίες μου, μικρές και μεγάλες.
Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στον συγγραφέα Δερβεντλή Γιώργο, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.